Bycie Sobą

Nie mamy żadnej przyczyny, dla której po prostu kochamy być sobą. Możemy podać wiele powodów, ale żaden z nich nie będzie prawdziwy ponieważ tak naprawdę nie ma żadnych powodów; nasza miłość do bycia sobą jest naszą wrodzoną naturą.

A w naszej prawdziwej naturze, kochamy wszystko i wszystkich. Ta miłość jest po prostu częścią rzeczywistości. Kiedy czujemy, że jesteśmy sobą, czujemy się rzeczywiści. Czujemy, że jesteśmy blisko siebie, ale nie blisko w sensie, że jest nas dwoje, którzy czują się blisko. To jest bardziej bliskość naszego własnego istnienia, bez dystansu. Ten brak dystansu, lub dysocjacji, ma w sobie poczucie bliskości i relaksacji, bycia osadzonym we własnym istnieniu.

Bycie sobą jest błogostanem. Kiedy jesteśmy sobą, nasze serce jest otwarte, nasz umysł klarowny, nasze ciało osadzone w istnieniu. Kluczem jest odnalezienie gdzie jesteśmy w danej chwili i pozwolenie sobie być właśnie tam, ze świadomością i zrozumieniem. Zauważamy co się wydarza i jak siebie doświadczamy i pozostajemy z tym w pokoju.

Przeszkodą w byciu sobą jest przekonanie, że nasze doświadczenie nie jest ok. Próbujemy wtedy zarządzać lub manipulować naszym doświadczeniem poprzez przeciwstawianie się, odpychanie lub próbę walki. Ten opór przybiera postać zgrubienia naszej świadomości, które uniemożliwia odczuwanie bliskości, prawdziwości i ciepła autentyczności bycia sobą samym.

Bycie samym sobą nie wymaga doświadczania czegoś szczególnego. Chodzi bardziej jak jesteśmy, raczej niż czym jesteśmy.

Po latach zgiełku i dramy, pchania i odpychania, manipulacji i walki, być może rozpoznamy w końcu, że to co jest potrzebne to po prostu bycie sobą, bycie rzeczywistym. Wtedy chcemy nauczyć się jak być tutaj najbardziej, najprawdziwiej …

A.H. Almaas